ရိုးေျမက်

on Thursday 24 January 2013


စကားလံုးေတြမေျပာင္ေျမာက္ခဲ့ဘူး
ရင္ဘက္ခ်င္းနီးမယ္ထင္တဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႔
စီးခ်င္းတိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့မိတာ
ဒုကၡက အရွင္ဘုရင္ဆို
ဟာသကို မိဖုရားေနရာထားလို႔
ရင္ထဲငိုေနေပမဲ့
အၿပံဳးေတြတပ္ဆင္ၿပီး
come on လို႔ ကံၾကမၼာကို စိန္ေခၚခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္။


ေနပူရင္ သာယာတယ္
မိုးရြာရင္ ေအးခ်မ္းတယ္
ႏွင္းက်ရင္ လွပတယ္ ဆိုတဲ့
ခပ္တံုးတံုးအေတြးထဲက
ခပ္ရိုးရိုး စကားေတြပဲ ေျပာျဖစ္ေပမဲ့
တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီ့စကားလံုးေတြကပဲ
မနက္ျဖန္အတြက္ နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ေနတတ္တယ္။


အမိႈက္လဲအတူတူေကာက္မယ္
ပန္းကန္လဲအတူတူေဆးမယ္
ရန္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အခါ စကားလံုးေတြမနာက်ည္းေအာင္ဂရုစိုက္ရင္း
ေက်ာကိုထုပစ္လိုက္တယ္
ခံတဲ့သူလဲ ၿပံဳးၿပံဳးေလးပဲ
ဒီလို ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေတြနဲ႔ က်င္လည္ေနရင္း
ဓမၼစက္ေအာက္ အတူတူခို၀င္ဖို႔လဲ မေမ့ခဲ့ဘူး။


အခုလို အသက္မွ်င္းမွ်င္းရွဳေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္းေတာ့
အားအင္ေတြမဲ့ေနလဲ
သာယာတဲ့အၿပံဳးခ်င္းဖလွယ္ၿပီး
တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္လို႔
ေရတစ္စက္ပဲ က်န္ပါေစ
အတူတူမွ်ေ၀ေသာက္မယ္။


ငယ္ခ်စ္ဦးမို႔ လြမ္းေခြပန္းျခင္းခ်ရင္လဲ အတူတူျဖစ္ခ်င္တယ္...။။။

အရင္ ရင္ဘက္နဲ႔ ေရးတဲ့ကဗ်ာ


တီးတိုးပဲ့တင္သံကို ျပန္ၾကားေယာင္ေတာ့
ေ၀းခဲ့တာ ရက္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာမွန္း သတိထားမိတယ္...။


တကယ္ဆိုခ်စ္ခဲ့တာ အရိုးအရွင္းဆံုးအျပဳအမူပါ
ဒီလိုအခ်စ္ေတြ အေငြ႕ျပန္သြားမယ္ မသိခဲ့လို႔
နင္ေပးမဲ့ အတြင္းဒဏ္ရာအတြက္
ခံတပ္တစ္ခုကို မတည္ေဆာက္ခဲ့မိဘူး...။


တံခါးမေခါက္ ၀င္လာခဲ့တာလဲ နင္ပဲ
ေျခရာေဖ်ာက္ ႏွလံုးသားပါ မ သြားတာလဲ နင္ပဲ...။


ငါ့အတြက္ က်န္ခဲ့တာ လႈိက္ငင္ပူေဆြးသံတစ္ခု
ေျပာရရင္ အခ်စ္ကိုျပန္လည္ေတာင္းတတာေပါ့...။


အိမ္မက္ႀကီးႀကီးမက္ဖို႔ မေသခ်ာေသးပါဘူး
ဒီဘ၀မွာ နင္ထားခဲ့တဲ့ပံုစံအတိုင္း ေနေနရတယ္
ဒါေၾကာင့္ မေမ့ႏိုင္လို႔ ဒီကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္
အရင္ရင္ဘက္နဲ႔ ခ်ေရးမိတယ္...။။။