အရွဳံးသမား

on Monday 28 January 2013


သူ လႊတ္ခနဲ ေျပာထြက္ခဲ့တဲ့
ကတိေသးေသးေလးကို
ထားစရာေနရာမရွိလို႔
ေယာင္ယက္ခတ္ေနတဲ့အျဖစ္
အခုေတာ့
ပ်ားရည္နဲ႔၀မ္းခ်လိုက္သလို ပဲ။
မဖိတ္ေခၚပဲနဲ႔
ရင္ဘက္ထဲ ဒဏ္ရာေတြ
က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာကုန္တယ္။


တကယ္တမ္းက်
အာခံတြင္းထဲ ထည့္ငံုထားခါမွ
မြန္းက်ပ္လို႔ထြက္ေျပးတယ္ ဆိုသလို
ဒီအခ်စ္ေတြ
မွတ္တမ္းမ၀င္ခဲ့ပါလား။


ခမ္းနားလြန္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအတြက္
ေသြးရူးေသြးတန္း မေအာ္ခဲ့မိပါဘူး
ဒါေပမဲ့
အေတြးေတြ ခ်ာခ်ာလည္ေနတုန္းပဲ။


အခုဆို
မရဲတရဲၾကည့္ဖို႔ေတာင္
အခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ဘ၀
ဒီမွာ အလြမ္းေတြနဲ႔
ငါက
ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးပဲ ၿပံဳးႏိုင္ေတာ့တယ္။
ဒီပြဲရလဒ္ ဒိုင္စားခဲ့တာဆိုရင္
ေသခ်ာတယ္
ငါ လွလွပပ အရွဳံးေပးလိုက္ရတာ။။။

ကဗ်ာမဟုတ္တဲ့ကဗ်ာ





အဲ့ဒီေန႔က မိုးမရြာခဲ့ပါဘူး
ခပ္ျပင္းျပင္းစကားတစ္ခ်က္
ဘာတဲ့
တစ္ဘ၀လံုးစာအၿပီး တဲ့လား
အနားနားကပ္ၿပီး ေျပာတာမဟုတ္ေပမဲ့
မတိုးမက်ယ္စကားသံေအာက္
လက္နက္ႀကီးနဲ႔ ရင္ဘက္ကို ထုခ်လိုက္သလိုပဲ
အသဲကြဲတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိလိုက္ခင္
ဘုန္းခနဲလဲသြားတဲ့ ဒီႏွလံုးသား။

 
တေရးႏိုးတိုင္း
ေတာက္ တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ စဥ္းစားလိုက္နဲ႔
ဘယ္မွာလဲ အေျဖ
ဘယ္မွာလဲ အမွန္တရား
ဘယ္မွာလဲ
ဘယ္မွာလဲ
ဒါ အခ်စ္တစ္ခုရဲ႕ရလဒ္တစ္ခုလား။

 
ငါလိုခ်င္တဲ့ ဘ၀
ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ
ငါ ဆိုတဲ့ အတၱကိုစြဲကိုင္ထားေပမဲ့
အေလွ်ာ့ေပးမွန္းမသိ အေလွ်ာ့ေပးရင္း
အခုဆို
ဒီအခ်စ္ခံစားခ်က္ေတြရွိေနေသးေပမဲ့
စံုတြဲေတြျမင္တိုင္း
သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။

 
နင္မွန္ပါတယ္ 
နင္ရက္စက္ခဲ့တာ အမာရြတ္က်န္ရံုမကဘူး
စိတ္ဓာတ္ပါ ပ်က္သြားတာ
နင္မသိႏိုင္ပါဘူး
ေလာကကိုခပ္ေပေပၾကည့္ရင္း
စာမ်က္ႏွာ ၁၅ သီခ်င္းပဲ ငါဆိုေနတယ္။။။။။

ရက္ေပါင္း၃၀ျပည့္ေက်ာက္တိုင္



ဘာကိုမွ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မေတြးမိေပမဲ့
ကိုးကြယ္မိတဲ့ အခ်စ္က ခမ္းနားလြန္းေနျပန္ေတာ့
ဟားတိုက္ေလွာင္ရယ္လို႔ မဆံုးႏိုင္ဘူးလားကြယ္...။


တကယ္ပါ
တစ္ကိုယ္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေပမဲ့
ဒီအဆိပ္ေတြ ဖယ္ရွားဖို႔
ဒီရင္ဘက္က ခြင့္မျပဳဘူးေလ...။


ရက္ေပါင္း၃၀ ဆိုတာ ၂ႏွစ္စာအိမ္မက္ေတြကိုေမ့ဖို႔လြယ္သတဲ့လား...။
  ဒဏ္ရာအတြက္ အမာရြတ္ကိုေတာ့ ေပ်ာက္ေအာင္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး...။


အေတြးေပါင္းစံုကို ေရတြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္
၉၉ရာခိုင္ႏႈန္း က ပုတ္ပြေနတဲ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ အလြမ္းေတြျဖစ္ေနလို႔
ၾကာရင္ ရူးမယ္ လို႔မေျပာေတာ့ဘူး
လူမသိ သူမသိ မ်က္ရည္ေတြပဲ က်ေတာ့မယ္...။


ယံုၾကည္လိုက္ပါ...။
တကယ္လို႔႔ စိတ္ကူးေတြသာ
အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရမယ္ဆို
သစၥာကို သစၥာမွန္းမသိသူအားလံုး
ေသဒဏ္ေပးပစ္လိုက္မယ္...။။။။။

ဘယ္သစၥာကိုၿခံဳ လံုမွာတဲ့လဲ



ကံၾကမၼာက က်ေနာ့္ဘက္ မီးမလင္းတဲ့အခ်ိန္
ဟိုး....အေ၀းကျမွား
ရင္ဘက္တည့္တည့္ နန္းစိုက္ခဲ့လို႔
ဒီအၿပံဳးတုေတြ ေမြးဖြားရင္း
ေန႔ရယ္ညရယ္ မကြဲျပားေတာ့ပဲ
က်ေနာ္ ဗီလိန္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္...။

 
ခဏခဏျခစားခံရတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔
မခိုင့္တခိုင္ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြေပါင္းေပမဲ့လဲ
အိမ္မက္ထဲမွာေတာင္
ခါးခါးသီးသီးဘ၀မို႔
အျပဳစားခံရသလို က်ေနာ့္ဘ၀
ကိုယ့္နံရိုးကိုသာ ကိုယ္ ျပန္ခ်ဳိးပစ္ခ်င္မိတယ္...။

 
အလင္းမသိသူေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
အေမွာင္ထဲမွာပဲ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ အစင္းစင္းနဲ႔
မီးညႊန္႔မီးေတာက္ေတြကို က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ေမြးဖြားခဲ့တာ
ဟုတ္တယ္
က်ေနာ္က အခ်စ္ဗီလိန္ အခ်စ္ရူးသမား...။

 
သခ်ာၤနားမလည္ေပမဲ့
၁၅၀၀မွာေတာ့ သစၥာေတြပါတယ္လို႔
ယံုၾကည္မိတဲ့က်ေနာ္
ေျဖစမ္းပါ
အခ်စ္ဦးေၾကာင့္ဗီလိန္ျဖစ္ေနမွေတာ့
ဘယ္ သစၥာကိုၿခံဳ လံုမွာတဲ့လဲ...။။။။။