ဒီေန႔မနက္က မိုးေတြ သည္းသည္းမဲမဲရြာတယ္ ေမာင္။
တကယ္လို႔ ရုတ္တရက္မိုးခ်ိန္သံကိုသာ ေမ မၾကားရဘူးဆိုရင္
ေမ့ စိတ္ကူးထဲမွာ ေမာင္နဲ႔ေမ ခ်စ္သူျဖစ္ေနတုန္းပဲလို႔ ေမ ထင္မိမွာပဲ။
အခုေတာ့ ေမ့ အခန္းျပတင္းေပါက္ကေန အေ၀းကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး
စိတ္ကူးထဲ ေမ်ာလြင့္ေနတဲ့ေမ့ကို မိုးခ်ိန္းသံတစ္ခုက ေမနဲ႔ေမာင္ ေ၀းကြာခဲ့ၿပီ ဆိုတာကို
သတိေပးသလို ျဖစ္ေနတယ္။
ဟုတ္တာေပါ့ေလ။
တဖြဲဖြဲရြာေနတဲ့ မိုးစက္ေတြေအာက္မွာ စတင္ဆံုေတြ႕ခဲ့ၿပီး
ေလျပင္းေတြတိုက္ မိုးေတြခ်ိန္း လွ်ပ္စီးေတြလက္တဲ့ အျပင္းစားမိုးေရေတြေအာက္မွာပဲ ေမနဲ႔ေမာင္
လမ္းခြဲခဲ့တာ။
ဒီေန႔က မထင္မွတ္ပဲ မိုးေတြရြာတဲ့ေန႔။ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္ေနတဲ့
ေမနဲ႔ေမာင္ လမ္းခြဲတာတစ္ႏွစ္ျပည့္တာေန႔။
၁ႏွစ္ရွိၿပီ။
၁၂လရွိၿပီ။
၃၆၅ရက္ရွိၿပီ။
"ေမာင္ မရွိရင္ ေမ ဘယ္လိုေနရမလဲ"
လို႔ အၿမဲတမ္းေမာင့္အေပၚ ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေျပာခဲ့ေပမဲ့
အခုေတာ့ ေမာင္မရွိတဲ့ ကာလေတြမွာ ပံုမွန္ထက္ နဲနဲေလးလြဲေနတဲ့ ေနထိုင္မႈ ပံုစံနဲ႔ ေမ
ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။
ေနရာကေတာ့ စိမ္းလန္းသာယာတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ေလးမွာေပါ့။
ေမ့ စိတ္ေတြ ေပ်ာ္ေနမယ္လို႔မ်ား ေမာင္ ထင္ေနမလားကြယ္။
***********************************************************************************************
အဲဒီေန႔က မိုးဖြဲဖြဲေလးရြာေနတယ္။
MD က အစည္းအေ၀းရွိတယ္ေျပာလို႔ ေမတို႔ ၀န္ထမ္းေတြအားလံုး
meeting room ထဲမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။
ခဏေနေတာ့ MD နဲ႔အတူတူ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ပုဆိုးနဲ႔ေအာ္တာရွပ္ကို
သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္ထားတဲ့ ေမာင္ တို႔ meeting room ထဲ၀င္လာၾကတယ္။
MD ရဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ ေမာင္က MD ရဲ႕ တူအရင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာရယ္
ေမတို႔ စာရင္းစစ္ဌာနမွာ အဖြဲ႔မွဴး ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အလုပ္၀င္မယ္ ဆိုတာေတြပါ သိလာရတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ေန႔က မိုးဖြဲဖြဲေလးရြာေနသလို ေမာင့္နာမည္ကလဲ
မိုးစက္ႏိုင္ တဲ့။
သီရိေမ ဆိုတဲ့ ေမ့ကို သူမ်ားေတြ ေခၚသလို သီရိလို႔ မေခၚပဲ
ေမ လို႔ေခၚၿပီး မိတ္ဖြဲ႕လာတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ ရံုးက လူေတြကပါ သီရိ ကေန ေမ လို႔ ေျပာင္းလဲၿပီးေခၚၾကသလို
ေမာင္နဲ႔ေမ့ကို ေရွ႕တင္ေရာ ကြယ္ရာပါ စေနာက္တတ္ၾကတာ။
ဘယ္ေတာ့မဆို ရိုးရိုးေအးေအးနဲ႔ စကားကို ခ်ဳိခ်ဳိသာသာေျပာတတ္တဲ့
ေမာင္နဲ႔ အလိုမက်တိုင္းဂ်စ္ကန္ကန္စူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာထားမ်ဳိး လုပ္တတ္တဲ့ေမ့ တို႔၂ေယာက္
အက်င့္စရိုက္ မတူေပမဲ့ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ။
"ေမ့ကို ဘာလို႔ခ်စ္တာေမာင္"
ဟုေမးတိုင္း
"ေမရဲ႕ ေထာင့္မက်ဳိးတဲ့ ပံုစံေလးကို အသည္းယားၿပီး
ခ်စ္တာ"
ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖတတ္တဲ့ ေမာင္ပါ။
***********************************************************************************************
ေမ တို႔၂ေယာက္ စရိုက္မတူမွန္း အစကတည္းက ေမာင္ေရာ ေမပါ သိေနခဲ့တာ။
ဖတဆိုးသမီးေလးမို႔လို႔ အိမ္က အေမနဲ႔အေဒၚေတြ ၾကားထဲမွာ ဆိုးခ်င္သလိုဆိုးႏြဲ႕ေနတဲ့
ေမနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္ေသာ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမ လင္မယားရဲ႕ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ
သားျဖစ္တဲ့ ေမာင္ ဟာ အလြန္ပဲ ခ်စ္သူကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ပါ။
ေမ ဂ်ီက် ဆိုးႏြဲ႕သမွ် ေမာင္သည္းခံခဲ့တာ။ ေမ စိတ္တိုတိုင္း
လူၾကားမေရွာင္ သူၾကားမေရွာင္ ေက်ာခံုးကို ထုရိုက္သမွ် အၿပံဳးမပ်က္ ေမာင္ ေနေနခဲ့တာ။
ေမ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာ္ဟစ္သမွ် ေမာင္ အျပစ္မျမင္ခဲ့တာ။
ေမကေတာ့…ေမာင့္အျမင္မွာ.. ပတ္၀န္းက်င္
အျမင္မွာ လူဆိုးမေလး တစ္ေယာက္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ေမာင္.. ေမ..ေမေလ.. ေမာင့္တစ္ေယာက္ထဲ ကိုသာ ခ်စ္တာပါ။
***********************************************************************************************
အခုဆို ေမ ေစာေစာစီးစီး အိပ္ရာထတတ္ေနၿပီ ေမာင္။
ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုေငးၾကည့္ရင္း မနက္ခင္းရဲ႕အရသာကို
ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားတတ္ေနၿပီ။
အရင္ကဆို ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက ေမာင္ပဲ ေမ့ကို မနက္တိုင္း
ဖုန္းဆက္ႏႈိးတာေတာင္ ေမ အိပ္ရာက မထခ်င္ခဲ့ဘူးေလ။
"အိပ္ရာထေတာ့ ေမ .. ေမာင္တို႔ ကန္ေတာ္ႀကီးတစ္ပတ္ လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္"
လို႔ ေမာင္ေျပာတိုင္း
"အာ… ကၽြတ္.. ေမာင္ကလဲ.. ဒီမွာအိပ္လို႔ေကာင္းေနတာကို..
မလိုက္ဘူးကြာ.. လမ္းလဲ မေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး"
ဆိုၿပီး ေစာေစာစီးစီးဖုန္းဆက္ႏႈိးတတ္တဲ့ ေမာင့္ကို ေဒါသတႀကီး
ေအာ္ေျပာတဲ့ ေမ့အသံေတြက ေမာင့္နားထဲ မခ်ဳိၿမိန္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ေမ သိပါတယ္။
မနက္ခင္း အိပ္ရာေစာေစာထၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တာ က်န္းမာေရးနဲ႔
ညီညႊတ္ေၾကာင္း ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ လန္းဆန္းေစေၾကာင္း ကန္ေတာ္ႀကီးကေန ေရႊတိဂံုဘုရားကို ဖူးေမွ်ာ္ရတာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေစေၾကာင္း စတဲ့ ေမာင္ရဲ႕ စကားသံေတြကလဲ ဟိုတုန္းက ေမရဲ႕
နားထဲမွာ ဆူညံတယ္လို႔ထင္ခဲ့တာ။
"ေမ… မနက္ေစာေစာ လမ္းေလွ်ာက္မယ္ေနာ္…"
"အစားကို ပံုမွန္စား…
ေနာက္ၿပီး အခ်ဥ္အစပ္ေတြ မစားနဲ႔… ေမ ခဏခဏ ဗိုက္ေအာင့္တာ ေမာင္
မႀကိဳက္ဘူး…
ေမာင့္ကိုခ်စ္ရင္ ေမာင့္စကားကို နားေထာင္ေနာ္…"
"ေမ ရခိုင္မုန္႔တီကို အဲလို ငရုတ္သီးေတြနဲ႔ မေသာက္ရဘူး…"
"ဟာကြာ..ေမရာ.. အဲဒါေတြ မစားပါနဲ႔ဆိုတာကို..ေပး..
လႊင့္ပစ္မယ္…"
"ေမ ညဆို..ဘုရားရွိခိုးၿပီးမွ အိပ္ေနာ္.."
စတဲ့
ေမာင္ရဲ႕ စကားေတြကို ရွဳံမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔နားေထာင္ၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းစူ ပုတ္ပြေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ေမ့ကို ေမာင္က
"ေမက ကေလးလဲ မဟုတ္ဘူး..ေမာင့္ထက္ အသက္ ၂ႏွစ္လဲ ႀကီးတယ္..ဒါေတာင္
ေမက
ကေလးဆန္ေနတုန္းပဲ.. ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေမ ကေလးဆန္တာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..
သိလား…"
လို႔ ေျပာခဲ့တာေတြ ေမ့ နားထဲ အခုထိ ၾကားေယာင္ေနတုန္းပဲေမာင္။
***********************************************************************************************
ေမေလ.. ေမနဲ႔ေမာင့္ရဲ႕ ခရီးလမ္းဟာ သိပ္ကိုသာယာမယ္.. ၾကည္ႏူးမယ္လို႔
ထင္ခဲ့တာ။
ဘ၀ဆိုတာ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းမျဖစ္တာ အခုမွ ေမ လက္ခံရေတာ့မယ္
ေမာင္။
အဲ့ဒီေန႔က ေမ သိပ္ကို အံ့ၾသတုန္လႈပ္ခဲ့တယ္ သိလား...။
တစ္ေနကုန္ ေမ့ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ေနခဲ့တာ။
ေမာင္ နဲ႔ လမ္းခြဲဖို႔ ေမ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မကူးေပမဲ့ အဲ့ဒီေန႔က
ေမ ေမာင့္ကို လမ္းခြဲဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ။
ေမာင္ ကေတာ့ ထင္ေနမွာပဲ။
ေမဟာ ယုတ္ညံ့တဲ့၊ သစၥာမရွိတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာ။
အမွန္ေတာ့ ေမာင့္ကို ေမ က ထားရစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေမ က သာ ေနရစ္ခဲ့ရသူပါ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီ့ေန႔က မိုးေတြ သည္းသည္းမဲမဲရြာေနတာ။
ေမာင့္ကို ေစာေစာစီးစီး ေမကပဲ ဖုန္းဆက္ႏႈိးလိုက္တာ။
"ေမာင္ေရ…ထေတာ့.. ေမ တို႔လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္…"
"ဟာ..ေမ.. ဒါက မိုးတြင္းႀကီးေလ.. ဘယ္လိုလမ္းေလွ်ာက္မလဲ…"
"အာ..မရဘူး.. မိုးကာအက်ၤ ီ၀တ္ ထီးေဆာင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္မယ္..
ဒါပဲ.."
ဆိုၿပီး ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ဖုန္းကို ဂြပ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ခ်လိုက္တဲ့
ေမ့ဟာ ေမာင့္အေပၚ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဆိုးႏြဲ႕ျခင္းဆိုတာ ေမာင္ ရိပ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။
ကန္ေတာ္ႀကီးက ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ ေမနဲ႔ ညီညီ ထိုင္ေနတာ ၁၅မိနစ္ေက်ာ္မွ
ေမာင္ ေရာက္လာတယ္။
မိုးကာ အျပာေရာင္ေလးနဲ႔ ေမာင္ဟာ ေမ့ မ်က္စိထဲမွေတာ့ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနပါတယ္။
"ေမ..ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား..ေဆာရီးကြာ..ေမာင္ နဲနဲေနာက္က်သြားတယ္..ဒါနဲ႔
သူက ဘယ္သူလဲ.."
ေမ့ ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ ညီညီ့ကို လက္ညိဳးထိုးရင္း ေမးလိုက္တဲ့ေမာင့္ကို
"သူက ညီညီတဲ့… ေမ့ခ်စ္သူေပါ့…"
"ဘာ…."
ေမာင္ရဲ႕ေအာ္သံက မိုးေရေတြၾကားထဲမွာ သိပ္မက်ယ္ေလာင္ခဲ့ပါဘူး။
ညီညီကေတာ့ မတုန္မလႈပ္ထိုင္ေနတယ္။
"ေမ ေျပာခ်င္တာ ေမနဲ႔ေမာင္ ဒီေန႔က စၿပီး လမ္းခြဲၾကတာေပါ့။
မဟုတ္ဘူး။ လမ္းခြဲတာ မဟုတ္ဘူး။ ေမက ေမာင့္ကို မခ်စ္ေတာ့လို႔ စြန္႔ပစ္လိုက္တာ။"
ေမရဲ႕ စကားသံေတြကို ေမာင္ က ေအးေအးေဆးေဆးပဲ နားေထာင္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ေမာင့္မ်က္၀န္းေတြ သိပ္ၿပီး ေၾကကြဲေနတာ ေမ သိတာေပါ့။
"ေကာင္းၿပီေလ.. ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့အခ်စ္ေတြအတြက္ ရလဒ္ကို
ေမာင္ လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္…"
လို႔ေျပာၿပီး ေမ့ကို ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သြားတဲ့ေမာင့္ကိုၾကည့္ရင္း
မိုးေရေတြနဲ႔ အတူ ေမ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြပါ က်ေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္မသိႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ညီညီက ကၽြန္မပခံုးကိုကိုင္ၿပီး
"နင္ ကို ငါ နားလည္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာ….
ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္…"
ဆိုၿပီးေျပာတဲ့စကားကို ေမ့နားထဲ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္။
ေမာင္ထင္ေနမွာပါ။
ေမ ဟာ ေမာင့္ကို ရက္ရက္စက္စက္ ထားခဲ့တဲ့ သူေပါ့ ေမာင္။
***********************************************************************************************
"အန္တီသေဘာကေတာ့ အန္တီ့သားနဲ႔ မင္းကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ
သေဘာမတူႏိုင္ပါဘူး.."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အန္တီ…"
"မင္းရဲ႕ စရိုက္ကို မႀကိဳက္လို႔ေပါ့.. သားအေပၚ အႏိုင္ယူေနတာေတြ
အန္တီမႀကိဳက္ဘူး...အန္တီတို႔အတြက္ ေငြေၾကး ဂုဏ္ပကာသန ဘာမွ မလိုဘူး.. တစ္ခုပဲ.. လိမ္မာယဥ္ေက်းတဲ့
မိန္းမပီသတဲ့ မိန္းကေလးမ်ဳိးကိုပဲ အန္တီေခၽြးမ ေတာ္ခ်င္တယ္.."
ေဒၚျမျမဦး။ အထက္တန္းျပ ဆရာမႀကီး။ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး အကယ္ဒမီ
စိုးျမတ္သူဇာလို ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း က်က္သေရအမတန္ရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီး။
ေမ့ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေမာင့္ ရဲ႕ ေမေမ။
ေမနဲ႔ ၂ေယာက္ထဲ ေတြ႕ၿပီးေအးေဆးစကားေျပာရေအာင္ ကမ္းလွမ္းလာတာေၾကာင့္
ေမာင့္ကို မေျပာပဲ ေမာင့္ေမေမနဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္။
ေမ့နဲ႔ေမာင္ဟာ အဆင့္အတန္းသိပ္မကြာပါဘူး။
ေမတို႔ထက္ ေမာင္ဟာ နဲနဲပိုခ်မ္းသာတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ေမ့ ေမေမက သာမန္မိန္းမတစ္ေယာက္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ
စတိုးဆိုင္ ေသးေသးေလးဖြင့္ထားတဲ့သူ။
ေမာင့္ေမေမကေတာ့ အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာမ။ ေမာင့္ေဖေဖသည္လည္း
အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာ။
ေနာက္ၿပီး မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္အလိုက္ ခ်မ္းသာသူ။
ေမတို႔ကေတာ့ ဘြဲ႕ေတြ ဂုဏ္ထူးေတြမရွိတဲ့ သာမန္ ေငြေၾကးျပည့္စံုသူ။
ေမ တို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ေမ တစ္ေယာက္သာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္သူ။
ေဟာ… ေမာင့္ေမေမ ေျပာတာက မိန္းမ
မပီသလို႔ သေဘာမတူႏိုင္တာတဲ့။ ေမာင့္ေမေမရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ရင္း ေမ့ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း
ဂ်စ္ကန္ကန္ စရိုက္က ေပၚထြက္လာတယ္။
"ဒါဆိုလဲ… အန္တီ့သားကို အန္တီႏိုင္ေအာင္
ထိန္းေပါ့.. ေမ့ဘက္ မပါေအာင္ မထိန္းႏိုင္ရင္ေတာ့ အန္တီ့ေခၽြးမ မေတာ္ခ်င္လဲ မရဘူးဆိုတာ
အန္တီ မွတ္ထားပါ။"
လူႀကီးတစ္ေယာက္ကိုပမာမခန္႔ေျပာလိုက္မိတဲ့ စကား။
ေမ ရဲ႕ အဲဒီ့စကားလံုးေၾကာင့္ ေမာင့္ ေမေမဟာ ေမ့ကို ေဒါသျဖစ္ၿပီး
မူးလဲသြားခဲ့ရတယ္။
ေမ ကိုယ္တိုင္ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ခဲ့ၿပီး ဆရာ၀န္ေျပာတဲ့စကားကို
ၾကားခဲ့ရတာ။
ေမာင့္ေမေမမွာ ႏွလံုးေရာဂါရွိတယ္ ဆိုတာ။
ရုပ္ရွင္ေတြ ဗီဒီယိုေတြ ထဲကလို မိဘမွာ ႏွလံုးေရာဂါရွိလို႔
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးေ၀းၾကတယ္ ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး ေမ အျဖစ္မခံႏိုင္တာ။
ဒါေပမဲ့...
ဒါေပမဲ့...ေမာင္.. ကံၾကမၼာက ေမ့ကို မ်က္ႏွာသာ မေပးခဲ့ဘူး။
***********************************************************************************************
ေမာင့္ေမေမကို ေဆးခန္းမွာထားခဲ့ၿပီး ျပန္အထြက္ ေမ့ ဗိုက္ေတြ
မတရား ထိုးေအာင့္လာခဲ့တယ္။
မခံႏိုင္ေအာင္ ေအာင့္တဲ့အတြက္ ေမ ေဆးခန္းမွာ ဆရာ၀န္နဲ႔
ျပခဲ့တယ္။
အရင္ကတည္းက ဗိုက္ေအာင့္ေအာင့္တတ္တာကို ဒိုင္ဂ်င္းေလးစားလိုက္
ေလနာေပ်ာက္ေဆးေလးေသာက္လိုက္နဲ႔ သက္သာသလို ေနခဲ့တာ။
ေဆးခန္းမျပခဲ့တာ။
အခုေတာ့ ေဆးခန္းမွာလဲ အဆင္သင့္ေရာက္ေနေတာ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ ေသခ်ာစစ္ေဆးလိုက္တဲ့အခါ…။
***********************************************************************************************
ေမ ဟာ ေသရမဲ့ေန႔ကို လက္ခ်ဳိးေရၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့သူပါ ေမာင္။
ေမ့မွာ အစာအိမ္ကင္ဆာ ျဖစ္ေနၿပီေလ။
ေမ နဲ႔ ေမာင္ လမ္းခြဲခဲ့တာ ေမာင့္ ေမေမကေတာ့ ေပ်ာ္ေနမွာပါ။
ေမာင္ကေရာ.. ေမာင္ကေရာ.. ေပ်ာ္ေနမွာလား…ဟင္…
ေမ မေမးခ်င္ဘူး။
ေမ မွာ့ေရာဂါရွိေနတာ ေမာင့္ကို မသိေစခ်င္ဘူး။
ေမာင္ သာ သိရင္ ေမ့ကို ဘာေရာဂါပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ထပ္မယ္ဆိုတာ
သိေနေပမဲ့ ေမာင္နဲ႔ခဏတာ ေပါင္းၿပီး မုဆိုးဖိုအျဖစ္ က်န္ခဲ့မဲ့ေမာင့္မ်က္ႏွာကို ေမ မျမင္ခ်င္ဘူး။
ေမာင့္စိတ္ထဲ ေမ့ကိုနာက်ည္းၿပီး ေမာင့္အေပၚ ခ်စ္မဲ့ အျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
ေမာင္ ေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ေမ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။
ေမ ကေတာ့ ရန္ကုန္နဲ႔ေ၀းတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ
ေသမင္းလာေခၚမဲ့ေန႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ေမာင္။
ေမ မေၾကာက္ပါဘူး။
ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ ေမာင့္ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ေပါ့။
