မဆီမဆိုင္ ထမင္းစားရင္း သတိရတာမ်ဳိးလဲမဟုတ္ဘူး
လြမ္းတယ္လို႔ တဖြဖြေျပာရင္း အမွတ္တမဲ့ ေမ့သြားတာမ်ဳိးလဲမရွိခဲ့ဘူး
သိပ္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ မာယာေတြ ေထြးေပြ႕ဖို႔
ကိုယ့္ဓားရိုး ကိုယ္ျပန္ကမ္းခဲ့မိတာေလ...။
လူသားဆန္ဆန္ သက္ျပင္းေတြခ်ရင္း
ႏူးညံ့ျခင္းၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ဘာလက္နက္မွ ငါမေရြးဘူး
ရတယ္
နင့္အတြက္ ေျဖေဆး
ငါ့အတြက္ အိပ္ေဆးျဖစ္ေနမွေတာ့
ေသမင္းရဲ႕ ဖိတ္စာကို
လက္ခံလိုက္တာ မဆန္းပါဘူး...။
ေစြးေစြးနီေနတဲ့ က်မ်က္ရည္
ဘာအေရာင္လဲ မေမးနဲ႔
နတ္သမီးမ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ ၿပံဳးျပရံုသပ္သပ္
နီယြန္ညမီးေရာင္ေအာက္ ခိုလႈံခဲ့တာ
ဒီႏွလံုးသားကိုမွ ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္လိုက္ေတာ့
သက္ေသျပစရာမရွိတဲ့ သက္ေသအတြက္
ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို ခပ္တင္းတင္းေစ့ရင္း
ဒဏ္ရာေတြကို လက္ယပ္ေခၚလိုက္မိတယ္...။
ေနပါေစ
တြက္ခဲ့မိတဲ့ ဒီပုစာၦ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ အေျဖမွန္လာမွာပါ...။။။
0 comments:
Post a Comment