က်ရွဳံးသူ

အရုိးအသား ေတာင္မခြဲႏိုင္ပဲ
နစ္နစ္ေမာေမာ ကို ခ်စ္ခဲ့တာ
လက္ေတြ႕က ကဗ်ာမဆန္မွန္းေတာ့ သိတာေပါ့
ကာရန္ေလးေတာ့ ထပ္တူက်မယ္ ထင္ခဲ့တယ္ေလ...

 

ဒီအၾကည့္တစ္ခ်က္မွာတင္
ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာေျပာင္းသြားတာ
ဟုတ္ကဲ့
လိုလိုခ်င္ခ်င္ကို က်ဆံုးေပးလိုက္တာ
ဒီအေမွာင္ထဲကိုပဲ ေျခစံုပစ္၀င္လိုက္တာ...


ကဗ်ာေတြ ပြင့္မယ္ ထင္ခဲ့တယ္
အၿပံဳးေတြ ကခုန္မယ္ ထင္ခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း
သံစဥ္ေတြေမြးဖြားဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္
ဒါေတြက အရမ္းလြန္ခဲ့လား...


တစ္ခါတစ္ရံမ်က္ႏွာလႊဲ
တစ္ခါတစ္ရံ က်ိတ္ငို
အရာရာအတြက္ အရွဳံးေပးၿပီးသား
အခ်စ္ကိုေ၀မစားႏိုင္တာက လြဲလို႔ေပါ့...


အခုေတာ့ 
အရူးမဟုတ္လဲ
ေနျမင့္လာေတာ့ ရင့္သန္လာတယ္
ခ်စ္ျခင္းေနာက္ကြယ္က အတၱက အသက္၀င္လာေတာ့
အရိပ္ေလးကိုေတာင္ သ၀န္တိုတတ္လာတယ္...

 

မစြပ္စြဲပါဘူး

ဒီရင္ဘက္က အလိုလိုသိေနတာ

သီခ်င္းေတြနားေထာင္ရင္း

ၿငိမ္သြားမဲ့အခ်ိန္ေစာင့္ေနတာ

တစ္ခုပဲ

ကိုယ္ထင္တာ ရက္ရက္စက္စက္လြဲသြားခဲ့တယ္...

မင္းမမွားပါဘူး ကိုယ္လဲမမွန္ဘူး
ႏွစ္ေယာက္တူတူ အိမ္မက္ရွည္ႀကီးထဲ စီးေမ်ာသြားတာ
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
မင္းတစ္ေယာက္က ရုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္...

 

ကိုယ္လား
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့
ဆုေတာင္းေလးမွားခဲ့ပံုမ်ား
ခံစားခ်က္ေတြ မီးေလာင္ေနသလိုပဲ

ထိတယ္ ဒီႏွလံုးသား
ထိခ်က္ျပင္းတာ
ေနာင္ဘ၀အထိပဲ...။။။