ေဘာင္ခတ္ထားေသာ သံေယာဇဥ္နယ္နိမိတ္

ဘာကိုမွ မတြယ္တာတတ္ေသာ သူမ၏ဘ၀ထဲကို သူ႕ကို၀င္လာပါလို႔ မဖိတ္ေခၚခဲ့မိပါ။
မိန္းမသားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ကိုယ့္၏ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ စိတ္ကူးယဥ္မႈကို လက္မခံျခင္းသည္ အျခားလူတစ္ေယာက္အတြက္ ရက္စက္တတ္တဲ့မိန္းမဆိုးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသလား။
လူသိရွင္ၾကားဖြင့္ေျပာတာထက္ လူမသိသူမသိသာ ခံစားခ်က္ကို ခပ္မိွန္မွိန္လုပ္ထားျခင္းသည္ သူမကို ရက္စက္တတ္ေသာ သားေကာင္အျဖစ္ သူ သတ္မွတ္မည္လား။

=======================================================

"ကုိယ္က ျမတ္ ကိုခ်စ္ခဲ့တာအျပစ္တဲ့လား.. ကိုယ္သိတယ္.. ျမတ္ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္နားလည္တယ္.. ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အေပၚလဲ နည္းနည္းေလး ျပန္လည္ေထာက္ထားေပးပါ ျမတ္ရယ္.."

သူမ ဘာမွျပန္မေျပာခ်င္မွန္း၊ သူမ ရင္ထဲဘာျဖစ္ေနမွန္း သူမ ကိုယ္တိုင္ပဲသိေနခဲ့သည္။
ဘယ္လိုလုပ္မလဲကြယ္.. သူနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အခ်စ္ဆိုတာ အျပစ္တစ္ခုလို႔ ေျပာဖို႔ကလြဲရင္ သူမ မွာ ဘာမွထပ္ေျပာစရာမရွိဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာကို သူမဘ၀ထဲမွာ မရွိေစခ်င္ဘူး။

"မဟုတ္ေသးဘူး ျမတ္.. မင္းနဲ႔ကိုယ္နဲ႔သံေယာဇဥ္ေတြထားခဲ့ၾကတာ မင္းအသိ.. မင္းကိုယ္တိုင္ မင္းပါးစပ္က ကမာၻေပၚမွာ မင္းသံေယာဇဥ္အရွိဆံုးက ကုိယ္ပါဆို.. မင္းမျငင္းနဲ႔ .. အဲ့ဒီသံေယာဇဥ္က အျဖဴေရာင္ဆိုၿပီး မင္းမေျပာနဲ႔.. တကယ္လို႔ မင္းကိုယ့္အေပၚထားတဲ့သံေယာဇဥ္က အရင္ကအျဖဴေရာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္ အခုအခ်ိန္ဘာလို႔ သိမ္ေမြ႕တဲ့ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုုအျဖစ္

မင္းမေျပာင္းလဲႏိုင္ရတာလဲ.. မင္းဘာေၾကာင့္ သိမ္ငယ္ေနတာလဲ.. ဘယ္သူက မင္းကိုႏွိမ္ေနလို႔လဲ.."

 
မျဖစ္ဘူး။ သူ႕စကားကိုယံုလို႔မျဖစ္ဘူး။ သူ႔စကားကိုယံုလိုက္ရင္ေတာင္ ကံတရားကို မယံုႏိုင္ေသးဘူး။ 

"ေကာင္းၿပီျမတ္.. စိတ္ကူးယဥ္တယ္လို႔ ျမတ္ ထင္တယ္လား.. မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ျမတ္ ယံုၾကည္တယ္လား.. ျမတ္ ဆႏၵအတိုင္း ကိုယ္ဘာမွ မေတာင္းဆိုဘူး.. ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေ၀းေ၀းကေန ျမတ္ကိုေငးၾကည့္ခ်င္တယ္.. ကိုယ္ေျပာစရာမရွိေတာ့ပါဘူး.."

သူမ မ်က္ႏွာေပၚက အကဲခတ္မရတဲ့ အရိပ္အကဲကို သူ နားမလည္သလိုၾကည့္ရင္း လွည့္ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူမစဥ္းစားမိတာက သူမကသူ႕အေပၚအႏိုင္ယူခဲ့သလို ျဖစ္ခဲ့သလား။ သူမ ငိုခ်င္မိသည္။ မ်က္ရည္ေတြ .. အဲ့ဒီ့မ်က္ရည္ေတြ.. သူမ ငိုခ်င္မိတာ ဘယ္သူ႕အတြက္မ်ားလဲ

=======================================================

လြန္ခဲ့တဲ့၁ႏွစ္အတြင္းက လွည္းတန္းေစ်းထိပ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ရုတ္တရက္ ဖိနပ္ျပတ္သြားေသာ သူမ အတြက္ သူက ကယ္တင္ရွင္ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
အိတ္ကပ္ထဲ ဖိနပ္တစ္ရံ၀ယ္ဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ေငြပမာဏ ေမ့က်န္ခဲ့ေပမဲ့ သူတပါး၏ အကူအညီယူရမွာ အရမ္း၀န္ေလးေသာသူမသည္ ထိုေန႔ကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ သူမေရွ႕ သူ႕လာခၽြတ္ေပးေသာ သူ၏ ေယာက်္ားစီးကတၱီပါဖိနပ္ကို ခပ္တည္တည္ယူစီးခဲ့သည္။
အဲ့ဒီ့အတြက္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ျပန္ဆံုေတြ႕ဖို႔ ကတိေတြ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မေပးခဲ့ပါ။ အျပန္အလွန္စကားေတြမေျပာခဲ့ပါ။
သူမ၏ ေက်းဇူးတင္ေသာအၾကည့္တစ္ခ်က္ကိုပဲ သူယူခဲ့သည္။
သူမဘက္ကလဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဖိနပ္အစားထိုးျပန္ေပးရဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္မိပါ။
တစ္ပတ္အတြင္း သူနဲ႔ျပန္ဆံုေတြ႕ဖို႔ကိုလဲ သူမ မသတ္မွတ္ထားခဲ့ပါ။

=======================================================

သူနဲ႔သူမ ေတြ႕ဆံုခဲ့တာ တစ္ပတ္ၾကာၿပီးေနာက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ေတြ႕ျခင္းသည္ အြန္လိုင္းေပၚမွာျဖစ္သည္။
သူမကို လာအက္ေသာ sweetlife ဆိုေသာ အေကာင့္ကို လက္ခံလိုက္မိေသာ သူမသည္ ပရိုဖိုင္းေပၚမွာတင္ထားေသာ သူ႕၏ပံုကိုျမင္ေသာ္လည္း သူမ ရုတ္တရက္မမွတ္မိ။

"သူမအေကာင့္ဘယ္ကရပါသလဲ" 

ဟုေမးေသာအခါ သူက 

 "ဒီလိုပါပဲ.. ဒါေပမဲ့ကိုယ္ကမင္းကို ေႏွာင့္ယွက္မဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး"

 ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။
သူမကေတာ့ ေဆြမ်ဳိးတခ်ဳိ႕နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အြန္လိုင္းေပၚကေန ေမးလ္အျပန္အလွန္ပို႔တာကလြဲရင္ အျခားကိစၥအေလးမထားတတ္သူမို႔ သိပ္စကားမေျပာခ်င္ပါ။ သူ ေမးသမွ် နာမည္ အသက္ လိပ္စာေတြလဲ မေျပာျဖစ္ခဲ့။ နားလည္မႈရွိသည္ထင္ေသာ သူက ေနာက္ဆံုး သူမျပန္ခါနီးမွ ဂ်ီေတာ့ပရုိဖိုင္းကသူမပံုကိုျမင္ၿပီး မွတ္မိခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရင္း ဖိနပ္ကိစၥကိုေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူမက ဖိနပ္အစားျပန္ေပးပါရေစေျပာေသာအခါ သူက အေ၀းဆံုးကိုေရာက္ေနၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း သူမကိုျပန္ေျပာခဲ့ပါသည္။
သူနဲ႔သူမ လွည္းတန္းေစ်းထဲေတြ႕ခဲ့ျခင္းသည္ သူ ဂ်ပန္မသြားခင္ တစ္ရက္အလို ျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။

=======================================================

သူမ အေနျဖင့္ အင္တာနက္ဆိုင္ထိုင္ၿပီးအြန္လိုင္းသံုးျခင္းကို ၁ပတ္မွာ ၁ရက္ ၁ရက္ကို ၁နာရီပဲ အသံုးျပဳပါသည္။ 

"မင္းေနေကာင္းရဲ႕လား.. အဆင္ေျပရဲ႕လား.. တစ္ခုခုဆို ကိုယ့္ကို ရင္ဖြင့္ေဖာ္လို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္.."

 
တစ္ပတ္ကို ၆ရက္တိတိ ထုိစာကိုပဲ မရိုးႏိုင္ေအာင္ မပ်က္မကြက္ပို႔တတ္တဲ့ သူ႕ေမးလ္တိုတိုေလးေတြကို ၁လေလာက္အခ်ိန္ၾကာေသာအခါ သူမဘက္က တံု႔ျပန္မႈေတြေပးခဲ့မိသည္။

"ျမတ္ႏိုးခင္ ဆိုတဲ့နာမည္ကို သူမ်ားေတြက အလြယ္တကူျမတ္ႏိုးလို႔ေခၚႏိုင္တယ္လို႔ ကိုယ္ထင္တယ္.. ကိုယ္ကေတာ့ ျမတ္ လို႔ပဲ ေခၚပါရေစ.. ေနာက္တစ္ခုက မင္းဆီက နာမည္ေလးနဲ႔ အသက္ေလး သိရတာကိုပဲ ကိုယ္ေက်နပ္တယ္.. ကိုယ္ဘာမွထပ္မေမးပါဘူး.."

၂၅ဆိုတဲ့အသက္အရြယ္က အြန္လိုင္းေပၚမွာ စိတ္ကစားသင့္ေသာအရြယ္မဟုတ္မွန္း သူမ သိသလို အသက္၃၀အရြယ္သူပါ နားလည္ႏိုင္သည္ဟု သူမ ယံုၾကည္သည္။ သို႔ေသာ္ သူနဲ႔သူမ တစ္ပတ္တစ္ရက္ ကီးပုတ္ေပၚက တဆင့္စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သူက သူႀကိဳက္တဲ့ ရုပ္ရွင္ကားအေၾကာင္း တစ္ဖက္ႏိုင္ငံကအေတြ႕အႀကံဳေတြ ေျပာေနခဲ့ခ်ိန္မွာ သူမက သူမႀကိဳက္တဲ့ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ 

=======================================================

သူ႕ဘက္က သူ႕အေၾကာင္းေတြအကုန္ေျပာျပေနခ်ိန္မွာ သူမဘက္က နားေထာင္ရံုပဲတတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ျပန္မေျပာျဖစ္တဲ့ သူမအေၾကာင္းေတြကို သူ႕ဘက္က နားလည္ေပးခဲ့သည္။

"ကိုယ္တို႔အရြယ္က စိတ္ကစားရတဲ့အရြယ္မဟုတ္တာ ကိုယ္သိတယ္ေလ.. ေနာက္ၿပီး အြန္လိုင္းေပၚက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေတာင္ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဘယ္လိုယံုမလဲလို႔ ျမတ္ ေတြးေနမွာကိုလဲ ကိုယ္သိတယ္.. အဲ့ဒီ့အတြက္ ကိုယ္ ဘာမွမေ၀ဖန္ဘူး.. မေ၀ဖန္ရက္တာပါ.. ကိုယ္နဲ႔မင္းက အျဖဴေရာင္မိတ္ေဆြေတြမဟုတ္လား.."

လက္ကြက္ေပၚမွာရိုက္ၿပီး ပို႔ေပးေသာသူ႕စာေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ သူမ သူ႕အေပၚအထင္ႀကီးမိသလို ယံုလဲယံုၾကည္မိသည္။
သူေပးပို႔လာေသာသူ႕ပံုေတြ သူေျပာျပလာေသာသူ႕၏ ေန႕စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြ အားလံုး သူမ သိခြင့္ရခဲ့သည္။
တစ္ခါတစ္ေလ သူမ ျပန္မေပးႏိုင္ခဲ့ေသာ သူမ ပံု (ပရိုဖိုင္းတြင္ သူျမင္ခဲ့ေသာပံုမွလြဲၿပီး)၊ ေနာက္ သူမ မသိေစခ်င္ခဲ့ေသာ သူမ အေၾကာင္း (နာမည္နဲ႔အသက္ကလြဲၿပီး)၊  ေနာက္ သူနဲ႔ ဂ်ီေတာ့ call ကေန တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္စကားေျပာျခင္း... အဲ့ဒါေတြဘာတစ္ခုမွ သူမ မလုပ္ခဲ့သလို သူ႕ဘက္ကလဲမေတာင္းဆိုခဲ့ပါ။
ခင္ခဲ့တဲ့ ၆လေက်ာ္အတြင္း သူနဲ႔သူမ ရင္းႏွီးေနၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ သူ မေမးေသာေမးခြန္းကို သူမ အမွန္တိုင္းေျဖခဲ့သည္။

"အကိုက ျမတ္အတြက္ ပထမဆံုးနဲ႔ေနာက္ဆံုးသံေယာဇဥ္အရွိဆံုး လူတစ္ေယာက္ပါ.."

 ဆိုတဲ့စာကို သူမ ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။

=======================================================

ဂ်ပန္တြင္ အလုပ္လုပ္ရင္း ၁ႏွစ္ျပည့္ေသာအခါ ၁၀ရက္ခြင့္ယူၿပီး ျပန္လာမည္ဟုေျပာေသာသူ႔ကို သူမ ဘာမွ အဆိုးအေကာင္းမေျပာခဲ့။

"ကိုယ္.ေတာင္းဆိုးတာရိုင္းသြားခဲ့ရင္ ျမတ္ ခြင့္လႊတ္ပါ.. ကိုယ္ျပန္လာတဲ့တစ္ခဏ ျမတ္နဲ႔ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာတစ္ခါေလာက္ဆံုခ်င္ပါတယ္.."

 
သူမ ဘာဆက္ေျပာရမလဲ မသိပါ။ ဒါေပမဲ့ သူမရင္ဆိုင္ခဲ့သမွ် အရာေတြေလာက္ မခါးသီးဘူးဆိုတာ သူမယံုၾကည္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူနဲ႔သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုျဖစ္ခဲ့သည္။

=======================================================

ေရးေနက် စာအုပ္တစ္အုပ္ေပၚမွာ ေရးျခစ္၀န္ခံလိုက္တဲ့စာေၾကာင္းေတြကို သူ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဖတ္ခဲ့သည္။
သူ႕မ်က္ႏွာေပၚက ေအးခ်မ္းေသာအၿပံဳးကိုသူမ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့။
သူျပန္ေရးေပးေသာ စာေၾကာင္းေတြထဲမွာ ေႏြးေထြးမႈပါသလို ခံစားရၿပီး သူ႕လက္ေရးလွလွကိုလဲ သူမ သေဘာက်ခဲ့မိသည္။
သူနဲ႔သူမ တစ္ခါပဲေတြ႕ခဲ့သည္။ သူမအေပၚ သူ သံေယာဇဥ္ရွိေၾကာင္း နားလည္ေပးႏိုင္ေၾကာင္းလဲ သူမ ယံုၾကည္မိသည္။
သူနဲ႔သူမ ထာ၀ရခင္မင္မႈကို ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သည္ဟု သူမ အပိုင္တြက္မိသည္။

=========================================================

ဒီလိုနဲ႔.. သူနဲ႔ သူမ ပန္းဆိုးတန္းက စာအုပ္တန္းေတြဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
စီးတီးမက္ထဲ ၀င္ေမႊျဖစ္သည္။
သူမအတြက္ သူ၀ယ္ေပးခဲ့ေသာ သူမအႀကိဳက္ စာေရးဆရာေတြ၏စာအုပ္ေတြနဲ႔ သူ၀ယ္ေပးခဲ့ေသာ ခ်စ္စရာေရာင္စံုေဘာပင္ လွလွေလးေတြ။
သူ႔အတြက္ သူမျပန္ေပးခဲ့ေသာ သူႀကိဳက္ေသာ အဆိုေတာ္၏သီခ်င္းေခြေတြ။
သူနဲ႔သူမအၾကား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ရိုးသားျဖဴစင္စြာ တစ္သက္လံုးခင္မင္မည္ဟု သူမ ယံုၾကည္မိေသာ္လည္း....
တစ္ရက္....   
သူ ဂ်ပန္ျပန္ခါနီးတစ္ရက္ အလို....
သူနဲ႔သူမ ႏႈတ္ဆက္ေသာအေနျဖင့္ ေရႊတိဂံုဘုရားတြင္ ေတြ႔ၾကေသာအခါ...။

=======================================================

"ျမတ္ကိုတန္ဖိုးမထားတာမဟုတ္ဘူး.. ကိုယ္မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္းအတြက္ ကိုယ္ေနာင္တရေနမွာစိုးလို႔.. ပထမအႀကိမ္ေတြ႕ကတည္းက ျမတ္ကကိုယ့္စိတ္ပံုရိပ္ထဲစြဲထင္ၿပီးသား.. ဒုတိယအႀကိမ္. အမွတ္တမဲ့အြန္လိုင္းေပၚက ျပန္ေတြ႕ေတာ့ ဖူးစာ ဆိုတာကို ကိုယ္ယံုခဲ့တယ္ျမတ္.. ေနာက္ၿပီး တကယ္ခ်စ္ရင္ အခ်စ္တစ္ခုမွာ ဘာမွ သာတယ္နာတယ္မလိုဘူး.. အဲဒါျမတ္ယံုေပးပါ.. ကိုယ္ ျမတ္ကို ခ်စ္တယ္.. ျမတ္ လက္ခံေပးပါ.."

ပထမတစ္ေခါက္စေတြ႕ဖူးေသာ ေရႊတိဂံုဘုရား ခ်မ္းသာႀကီးတန္ေဆာင္းမွာပဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာဖို႔ ထပ္ေတြ႕ေသာအခါ ခ်စ္သည္ ဟု အေျပာခံရမွာလို႔ သူမ ေယာင္လို႔ေတာင္မေတြးခဲ့မိပါ။

"ကိုယ့္ကိုတစ္ခုခုေျပာပါ.. ျမတ္ စိတ္ဆိုးလဲ ကိုယ္ခံမယ္.. ျမတ္ အေျဖကို အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ကိုယ္ေစာင့္မယ္.. ကိုယ့္ကိုစဥ္းစားေပးႏိုင္မလား.. တစ္ခုခုေျပာပါ.."

မိနစ္၂၀ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ျငိမ္ေနေသာ သူမကို သူ ဘယ္လိုထင္မလဲ။
စာအုပ္ေပၚမွာ ခ်ေရးလိုက္သည္။

"ရွင့္မွာ အျပစ္ရွိတယ္.. ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အျပစ္ပဲ.. အဲ့ဒီ့အတြက္ ကၽြန္မတို႔၂ေယာက္ထပ္ေတြ႕ဖို႔မလိုသလို ဘာမွဆက္ေျပာဖို႔လဲမလိုဘူးထင္ပါတယ္.. ထာ၀ရအတြက္ ဒီေနရာတင္ အၿပီးႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.."

 
သူမ ေရးေသာစာကိုဖတ္ၿပီး သူ သူမကိုအမ်ဳိးမ်ဳိးစြတ္စြဲသည္။ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြျပန္ေရးျပသည္။
သူမဘာမွ ေျပာစရာမရွိပါ။ သူမ သူ႕အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမေပးပါ။ သူမလို deaf mute (ဆြံ႕အနားမၾကား) တစ္ေယာက္အတြက္ ေလာကမွာ အမ်ားနည္းတူ ခ်စ္ႏိုင္ႀကိဳက္ႏိုင္ လက္ထပ္ႏိုင္မည္ဟု သူမ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ကူးမယဥ္မိပါ။

=======================================================

သူမအျဖစ္ကို အျပင္မွာေတြ႕ေသာအခါ ရိုးရိုးသားသား ၀န္ခံခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက နားလည္ေပးခဲ့ေသာသူ႕ကို သူမ ေက်းဇူးတင္မိသည္။
ေနာက္တစ္ခု သူ႕အေပၚ သူမ တြယ္တာခဲ့သည္။ ဒါကို အခ်စ္ဟု သူမ ဘာသာမျပန္ခ်င္ပါ။ လက္လဲ လက္မခံႏိုင္ပါ။
အေဖာ္မဲ့လွေသာသူမအတြက္ နားလည္ေပးတတ္ေသာ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကလြဲရင္ ပထမဆံုးဆက္ဆံေျပာဆိုမိေသာေယာက်္ားတစ္ေယာက္အေပၚ တြယ္တာမိေသာသူမက အျပစ္တစ္ခုက်ဴးလြန္သလို ျဖစ္သြားၿပီလား။
ဒါေပမဲ့ သူ႕အေပၚတြယ္တာမႈေတြ၊ သံေယာဇဥ္ရွိသည္ဟု ေျပာခဲ့တာေတြကို သူက အခ်စ္ဟု႔သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
သူ မသိႏိုင္ေသာ သူမ စိတ္က သူ႕အေပၚ အကိုတစ္ေယာက္ ထက္မပိုေသာ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔သာ သူမ ထာ၀ရဆက္ဆံခ်င္တာကို သူ မသိ။ သူမ ရဲ႕ သံေယာဇဥ္နယ္နိမိတ္ကို ထာ၀ရအတြက္ ေဘာင္ခတ္ထားခ်င္တာ သူမဆႏၵ။
မတူတဲ့ဘ၀ မတူတဲ့ရပ္တည္မႈေတြ ၾကားထဲက စိတ္ကူးယဥ္မႈကို သူမ မလိုလား မပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ တစ္ေန႔ေတာ့ သူ နားလည္ႏိုင္မည္လို႔ သူမ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။ သူမ တကယ္ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။။။။။


(ဒီ၀တၳဳတိုကို အစကေတာ့ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ျပန္လည္ျပင္ဆင္ၿပီး မွ ပို႔စ္အျဖစ္တင္မယ္ စိတ္ကူးမိတယ္။ ႏွင္းဆီဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ေသခ်ာတာေတာ့ ႏွင္းဆီက ခဏခဏ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့သူပဲ။ ႏွင္းဆီဘေလာ့မွာ ဘာပဲတင္တင္ ေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း သည္းခံဖတ္ေပးတဲ့ခ်စ္မိတ္ေဆြေတြကိုေတာ့ အၿမဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)